Ara Güler’in deyişiyle ‘Türkiye’ye fotoğrafı öğreten dergi’ İz, 49. sayısıyla yayın hayatını sonlandırdı. Derginin koordinatörü Gölnur Cengiz, geride dünyanın hallerine tanıklık eden bir ‘insanlık arşivi’ bıraktıklarını söylüyor.Dünyanın başka bir coğrafyasında yaşayan insanların öykülerini bu toprakların insanına anlatmak üzere yola çıktı İz dergisi. Gri bütün tonlarıyla, gökkuşağı bütün renkleriyle kendine yer buldu sayfalarında. Fotoğrafın evrensel ve özgün dili aradan geçen 8 yılın ve 49 sayının sonunda derin bir “iz” bıraktı ve güçlü bir hafıza oluşturdu Türkiye’de. Derginin bütün yükünü önce Hasan Şenyüksel, sonra Gölnur Cengiz sırtlasa da, fotoğrafları her zaman ‘foto muhabiri’ Ara Güler seçti. “Ara Güler’in genel yayın yönetmeni olduğu bir foto röportaj dergisi” olarak dünyadaki bütün ajanslar ve fotoğrafçılar tarafından saygı duyulan bir yayın oldu. “İz”de fotoğrafı çıkan Magnum nesli ve genç yetenekler bu sayıları kütüphanelerinin en özel bölümüne yerleştirdi. Derginin koordinatörü Gölnur Cengiz, İz’den kalanları şöyle anlatıyor: “Geriye dönüp bakınca, yalnız bu coğrafyanın değil, giderek sevimliliğini kaybeden, ondan bahsederken endişelere gark olduğumuz yeşil, sevimli gezegenimizin de insanlık hallerine tanıklık etmiş, her biri birbirinden değerli bir insanlık arşivi.” Mali sebepler yüzünden “harç bitti, yapı paydos” dese de, geleceğe dair ümitlerini koruyor Cengiz. Bu bir nokta değil, virgül, diyor. İz’in son sayısı, derginin ruhu Ara Güler’in tarife hacet bırakmayan siyah-beyaz İstanbul’una ayırdıklarını anlatıyor.Türkiye’de fotoğraf alanında önemli bir boşluğu dolduran İz, sizin deyiminizle ‘paydos’ dedi. İz sizin için neler ifade ediyordu?Şu anda böbrek yetmezliği nedeniyle gözetim altında bulunan üstadımız, Genel Yayın Yönetmenimiz Ara Güler’e acil şifalar dileyerek sözlerime girmek istiyorum. Ustamız Ara Güler’in deyimiyle İz, Türkiye’ye fotoğrafı öğretti. Toplumun canlı, dinamik, değişken unsurlarına kültürel açıdan ve fotoğraf perspektifinden katkıda bulunma, dünya fotoğraf kültürünün platformu olmaya açık bir yayın oluşturma fikri ustamızı memnun etti, İz’in her sayısında yayımlanan her bir fotoğraf, yine kendisinin onayıyla okuyucuyla buluştu. Fotoğraf tutkunlarına, meraklılarına, amatörce ve profesyonelce fotoğrafa gönül vermiş kitlelere ama özellikle genç kuşaklara fotoğrafı sevdirmek, onları fotoğrafın peşinden koşturmaya vesile olmak, Ara Güler’i her zaman heyecanlandırmıştır.İz dergisinde Hasan Şenyüksel’in ardından son bir yıldır derginin koordinatörlüğünü yaptınız, nasıl bir deneyim oldu sizin için?Dergi, gazete gibi değil farklı bir sorumluluk gerektiriyor. Hele de İz’in uluslararası arenada tanınıyor olması, ülkemiz adına Türkiye adına, fotoğraf adına omuzlarımıza apayrı bir yük yükledi. İyiyi daha nasıl iyi yaparız? Güzeli daha nasıl güzel yaparız? Sorumluluk isteyen, sürekli araştırma gerektiren, stresli, zor ama bir o kadar da keyifli bir süreç. Bu yolculuğumuzda şiarımız hep: “Ustalara saygı, gençlere fırsat”.8 yılda çıkan 49 sayı ile İz, Türk fotoğrafında neleri değiştirdi?Bu süreçte görsel belleği geliştirdiğimize inanıyoruz. Fotoğraf camiasını, başta Magnum Photos olmak üzere VII Agency, Panos, Vu gibi uluslararası fotoğraf kurumları ve fotoğrafçılarla tanıştırdığımıza inanıyoruz. Onların dünyanın her köşesinden ve çeşitli zaman dilimlerinden çektikleri doyumsuz kareleri, okurlarımızla buluşturduğumuza inanıyoruz.SÖYLEYECEK SÖZÜMÜZ BİTMEDİİz, Magnum fotoğrafçılarının yanında Türkiye’den genç ve yetenekli fotoğrafçıların da projelerini yayınlatabildiği bir dergiydi. Sizi heyecanlandıran isimlerle karşılaştınız mı?İstanbul’dan ve Anadolu’dan birçok genç yetenekli fotoğrafçı arkadaşlarımızın portfolyalarına İz’de özellikle yer açtık ki onlar da seslerini, emeklerini aracısız olarak duyurabilsin. Gönül isterdi ki bize ulaşan her genç yeteneğin çalışmalarına yer verebilseydik. İleriki dönemde soluğumuz yeterse yayımlamaktan ve okuyucuyla buluşturmaktan sevinç duyacağım, bizi etkileyen birçok genç isim var. Bu anlamda söyleyecek sözümüz henüz bitmedi yani.Türkiye’de son yıllardaki fotoğraf üretimi sizce nasıl?Dijital dünyanın baş döndürücü gelişiminde Türkiye’deki fotoğraf üretimi de inanılmaz boyutlarda. Herkes her dakika bir şeyler çekmekte ve yayımlamakta. Ancak fotoğrafa meraklı kitlenin artışı, kalite arayışıyla doğru orantılı değil maalesef. Ben şuna benzetiyorum; azgın bir su dalgası binlerce, milyonlarca çakıl taşını sürükler ve ardında bir sürü çakıl bırakır; ancak onların içinden sadece 5-10 tanesi bakmaya, saklanmaya değerdir.Derginin kapanması, Fotoğrafevi’nin diğer faaliyetlerini etkileyecek mi?Fotoğrafevi’nin fotoğraf dünyasındaki yeri tüm zorluklara rağmen hep özel ve farklı olmuştur. Fotomuhabiri, sanatçı, amatör ve profesyonel fotoğrafçıları bünyesinde barındıran, dostluk çemberi içinde hareket eden bir kurum. Yerel ve uluslararası fotoğrafçıların kitaplarını özenle hazırlayıp piyasaya sunan ve galeriler açan bir yayınevi. Bu vesileyle hizmetlerimizin şimdilik küçülerek de olsa yayınevi ve eğitim alanında devam edeceğini söyleyebilirim.
Ara Güler’in deyişiyle ‘Türkiye’ye fotoğrafı öğreten dergi’ İz, 49. sayısıyla yayın hayatını sonlandırdı. Derginin koordinatörü Gölnur Cengiz, geride dünyanın hallerine tanıklık eden bir ‘insanlık arşivi’ bıraktıklarını söylüyor.Dünyanın başka bir coğrafyasında yaşayan insanların öykülerini bu toprakların insanına anlatmak üzere yola çıktı İz dergisi. Gri bütün tonlarıyla, gökkuşağı bütün renkleriyle kendine yer buldu sayfalarında. Fotoğrafın evrensel ve özgün dili aradan geçen 8 yılın ve 49 sayının sonunda derin bir “iz” bıraktı ve güçlü bir hafıza oluşturdu Türkiye’de. Derginin bütün yükünü önce Hasan Şenyüksel, sonra Gölnur Cengiz sırtlasa da, fotoğrafları her zaman ‘foto muhabiri’ Ara Güler seçti. “Ara Güler’in genel yayın yönetmeni olduğu bir foto röportaj dergisi” olarak dünyadaki bütün ajanslar ve fotoğrafçılar tarafından saygı duyulan bir yayın oldu. “İz”de fotoğrafı çıkan Magnum nesli ve genç yetenekler bu sayıları kütüphanelerinin en özel bölümüne yerleştirdi. Derginin koordinatörü Gölnur Cengiz, İz’den kalanları şöyle anlatıyor: “Geriye dönüp bakınca, yalnız bu coğrafyanın değil, giderek sevimliliğini kaybeden, ondan bahsederken endişelere gark olduğumuz yeşil, sevimli gezegenimizin de insanlık hallerine tanıklık etmiş, her biri birbirinden değerli bir insanlık arşivi.” Mali sebepler yüzünden “harç bitti, yapı paydos” dese de, geleceğe dair ümitlerini koruyor Cengiz. Bu bir nokta değil, virgül, diyor. İz’in son sayısı, derginin ruhu Ara Güler’in tarife hacet bırakmayan siyah-beyaz İstanbul’una ayırdıklarını anlatıyor.Türkiye’de fotoğraf alanında önemli bir boşluğu dolduran İz, sizin deyiminizle ‘paydos’ dedi. İz sizin için neler ifade ediyordu?Şu anda böbrek yetmezliği nedeniyle gözetim altında bulunan üstadımız, Genel Yayın Yönetmenimiz Ara Güler’e acil şifalar dileyerek sözlerime girmek istiyorum. Ustamız Ara Güler’in deyimiyle İz, Türkiye’ye fotoğrafı öğretti. Toplumun canlı, dinamik, değişken unsurlarına kültürel açıdan ve fotoğraf perspektifinden katkıda bulunma, dünya fotoğraf kültürünün platformu olmaya açık bir yayın oluşturma fikri ustamızı memnun etti, İz’in her sayısında yayımlanan her bir fotoğraf, yine kendisinin onayıyla okuyucuyla buluştu. Fotoğraf tutkunlarına, meraklılarına, amatörce ve profesyonelce fotoğrafa gönül vermiş kitlelere ama özellikle genç kuşaklara fotoğrafı sevdirmek, onları fotoğrafın peşinden koşturmaya vesile olmak, Ara Güler’i her zaman heyecanlandırmıştır.İz dergisinde Hasan Şenyüksel’in ardından son bir yıldır derginin koordinatörlüğünü yaptınız, nasıl bir deneyim oldu sizin için?Dergi, gazete gibi değil farklı bir sorumluluk gerektiriyor. Hele de İz’in uluslararası arenada tanınıyor olması, ülkemiz adına Türkiye adına, fotoğraf adına omuzlarımıza apayrı bir yük yükledi. İyiyi daha nasıl iyi yaparız? Güzeli daha nasıl güzel yaparız? Sorumluluk isteyen, sürekli araştırma gerektiren, stresli, zor ama bir o kadar da keyifli bir süreç. Bu yolculuğumuzda şiarımız hep: “Ustalara saygı, gençlere fırsat”.8 yılda çıkan 49 sayı ile İz, Türk fotoğrafında neleri değiştirdi?Bu süreçte görsel belleği geliştirdiğimize inanıyoruz. Fotoğraf camiasını, başta Magnum Photos olmak üzere VII Agency, Panos, Vu gibi uluslararası fotoğraf kurumları ve fotoğrafçılarla tanıştırdığımıza inanıyoruz. Onların dünyanın her köşesinden ve çeşitli zaman dilimlerinden çektikleri doyumsuz kareleri, okurlarımızla buluşturduğumuza inanıyoruz.SÖYLEYECEK SÖZÜMÜZ BİTMEDİİz, Magnum fotoğrafçılarının yanında Türkiye’den genç ve yetenekli fotoğrafçıların da projelerini yayınlatabildiği bir dergiydi. Sizi heyecanlandıran isimlerle karşılaştınız mı?İstanbul’dan ve Anadolu’dan birçok genç yetenekli fotoğrafçı arkadaşlarımızın portfolyalarına İz’de özellikle yer açtık ki onlar da seslerini, emeklerini aracısız olarak duyurabilsin. Gönül isterdi ki bize ulaşan her genç yeteneğin çalışmalarına yer verebilseydik. İleriki dönemde soluğumuz yeterse yayımlamaktan ve okuyucuyla buluşturmaktan sevinç duyacağım, bizi etkileyen birçok genç isim var. Bu anlamda söyleyecek sözümüz henüz bitmedi yani.Türkiye’de son yıllardaki fotoğraf üretimi sizce nasıl?Dijital dünyanın baş döndürücü gelişiminde Türkiye’deki fotoğraf üretimi de inanılmaz boyutlarda. Herkes her dakika bir şeyler çekmekte ve yayımlamakta. Ancak fotoğrafa meraklı kitlenin artışı, kalite arayışıyla doğru orantılı değil maalesef. Ben şuna benzetiyorum; azgın bir su dalgası binlerce, milyonlarca çakıl taşını sürükler ve ardında bir sürü çakıl bırakır; ancak onların içinden sadece 5-10 tanesi bakmaya, saklanmaya değerdir.Derginin kapanması, Fotoğrafevi’nin diğer faaliyetlerini etkileyecek mi?Fotoğrafevi’nin fotoğraf dünyasındaki yeri tüm zorluklara rağmen hep özel ve farklı olmuştur. Fotomuhabiri, sanatçı, amatör ve profesyonel fotoğrafçıları bünyesinde barındıran, dostluk çemberi içinde hareket eden bir kurum. Yerel ve uluslararası fotoğrafçıların kitaplarını özenle hazırlayıp piyasaya sunan ve galeriler açan bir yayınevi. Bu vesileyle hizmetlerimizin şimdilik küçülerek de olsa yayınevi ve eğitim alanında devam edeceğini söyleyebilirim.