Gözümün Nuru, önceki gün sona eren 20. Adana Altın Koza Film Festivali’nde en iyi film, en iyi senaryo, en iyi kurgu ve SİYAD olmak üzere dört ödül aldı. Filmin başrol oyuncusu ve Hakkı Kurtuluş ile birlikte yönetmeni olan Melik Saraçoğlu, tören sonrası sıcağı sıcağına sorularımızı cevapladı.Türk sinemasının son dönemdeki en farklı yapımlarından olan ‘Gözümün Nuru’, önceki akşam sona eren 20. Adana Altın Koza Film Festivali’nde en iyi film, senaryo, kurgu ve SİYAD ödüllerini aldı. Hakkı Kurtuluş ile Melik Saraçoğlu’nun yönettiği film, samimi ve naif anlatımını, güçlü kurgusu, mizahi dili ve sinema tutkusuyla birleştirince Jîn ve Köksüz gibi ‘ağır’ filmlerin arasından sıyrılıp Yozgat Blues ile birlikte büyük ödüle uzandı. Filmin senaristi, başrol oyuncusu ve Hakkı Kurtuluş ile birlikte yönetmeni olan Melik Saraçoğlu, ‘Gözümün Nuru’nda kendi başından geçen retina ameliyatı sürecini anlatıyor. Kız arkadaşı rolündeki oyuncu dışında, filmde oynayanlar da annesi, babası, ağabeyi ve dedesi. Altın Koza ödül töreni sonrası sıcağı sıcağına Melik Saraçoğlu ile konuştuk.Ödül kararı sizin için sürpriz oldu mu?Doğrusu, kurgumuza güvendiğimiz için o dalda bir ödül bekliyorduk. SİYAD ödülü de beni şaşırtmadı; çünkü sinema tutkusuyla ilgili bir film yaptık. Çok güzel filmler ve yönetmenlerin bulunduğu böyle bir yarışmada en iyi film dâhil, ödüller almak bizi sevindirdi. Biraz farklı bir film yapmaya çalıştık. Açıkçası, bu seçtiğimiz yol, insanları ne kadar etkiler, bilemiyorduk. Ama demek ki farklı işler insanların hoşuna gidebiliyormuş ki jüri böyle bir karar verdi.Filmin hikâyesi nasıl oluştu?Gözlerimde ‘retina dekolmanı’ denilen bir hastalık var. Sağ gözümü lisedeyken büyük oranda kaybetmiştim. Fakat Fransa Lyon’da sinema yapacağım, her şey güzel olacak diye düşünüp okul hayatımı sürdürürken diğer gözümde de aynı hastalık çıkınca, insanın dünyası yıkılıyor. Kör olacağım, evde oturacağım, film izleyemeyeceğim, sinema yapamayacağım diye düşündüm. Böyle olunca, hayallerimi orada bırakıp Türkiye’ye dönmek zorunda kaldım. Gözlerimden dört kez ameliyat oldum. Ameliyat sonrası yüzüstü yatmanız gerekiyor. Ben tekrar tekrar ameliyat olduğum için yaklaşık 80 gün yüzüstü yattım. Filmde bu süreyi 40 güne çektik. O süreçte de kafamda bunları film yapmak vardı. Sonra Hakkı ile konuşup senaryoyu yazdık.‘AİLEME BİRAZ ACI ÇEKTİRDİM’Filmde kendinizi oynuyorsunuz. Başka bir oyuncu düşünmüş müydünüz?İlk başta düşündük. Ama sonradan daha samimi olması gerektiği için başrolde ben oldum, ailem de yer aldı. Rol yapmak değil, oynamamak üzerinden gittik. Bu süreçte, aileme biraz haksızlık ettim. Çünkü oyuncu olmadıkları için, yönetmen olarak onlara biraz sıkıntı çektirmiş olabilirim. Senaryo vermedim onlara; her sahnenin başında “Hani hatırlar mısınız hastaneden geldiğimde şöyle olmuştu, sen ağlamıştın; aynı şeyleri çekeceğiz vs...” diyerek, yaşadıklarını bir daha hatırlatıyor ve acı çekmelerine sebep oluyordum.Filmin güçlü bir mizah dili var. Sizin favoriniz hangi diyaloglar?Dedemle olan diyalogları daha çok sevdim.En çok hangi sahne zorladı sizi?Bir rüya sahnesi var, yatakta sürünüp yapım-cı, oyuncu ve eleştirmenle konuştuğum; o sahnenin çekimleri 22 saat sürdü. O kadar çok tekrar yaptık ve ben o kadar çok süründüm ki, artık dirseklerim kanadı.Sinemanın kendisi özellikle de Yeşilçam, filmin esas oğlanı gibi…Hakkı’yla bizim sinema sevgimiz çok baskın. Belki yaşımız ilerledikçe azalır, bilemiyorum. Lyon’da okuduğum için ilk filmi yapan Lumiere kardeşlere gönderme var, bir taraftan da kör olmakla ilgili Yeşilçam filmlerine…Küçük bir ekiple çalıştınız herhalde?Filmi ailemin evinde çektik. Hikâyenin doğası gereği, küçük bir film yapmak istedik. Küçük, samimi ve derdini 77 dakikada anlatan, lafı dolandırmayan bir film. Böyle bir filmde de çok büyük bir ekip olmazdı. Hem evde, ailemizle çekiliyor; onların rahat etmesi lazım, kalabalık, bağırış çağırış olamazdı. Küçük kamera, küçük ekip; inandığımız insanlar… Gerekirse biraz daha çok çalışıp yorularak ama istediğimiz sonuçları alarak yaptık.Seyirci, filmi ne zaman görebilecek?Vizyon tarihi henüz belli değil. Sinemamızdaki dağıtım sorunu burada yarışan ve ödül alan bütün filmler için geçerli. Umarım biz de, diğer filmler de seyirci karşısına çıkma şansını yakalar.
Gözümün Nuru, önceki gün sona eren 20. Adana Altın Koza Film Festivali’nde en iyi film, en iyi senaryo, en iyi kurgu ve SİYAD olmak üzere dört ödül aldı. Filmin başrol oyuncusu ve Hakkı Kurtuluş ile birlikte yönetmeni olan Melik Saraçoğlu, tören sonrası sıcağı sıcağına sorularımızı cevapladı.Türk sinemasının son dönemdeki en farklı yapımlarından olan ‘Gözümün Nuru’, önceki akşam sona eren 20. Adana Altın Koza Film Festivali’nde en iyi film, senaryo, kurgu ve SİYAD ödüllerini aldı. Hakkı Kurtuluş ile Melik Saraçoğlu’nun yönettiği film, samimi ve naif anlatımını, güçlü kurgusu, mizahi dili ve sinema tutkusuyla birleştirince Jîn ve Köksüz gibi ‘ağır’ filmlerin arasından sıyrılıp Yozgat Blues ile birlikte büyük ödüle uzandı. Filmin senaristi, başrol oyuncusu ve Hakkı Kurtuluş ile birlikte yönetmeni olan Melik Saraçoğlu, ‘Gözümün Nuru’nda kendi başından geçen retina ameliyatı sürecini anlatıyor. Kız arkadaşı rolündeki oyuncu dışında, filmde oynayanlar da annesi, babası, ağabeyi ve dedesi. Altın Koza ödül töreni sonrası sıcağı sıcağına Melik Saraçoğlu ile konuştuk.Ödül kararı sizin için sürpriz oldu mu?Doğrusu, kurgumuza güvendiğimiz için o dalda bir ödül bekliyorduk. SİYAD ödülü de beni şaşırtmadı; çünkü sinema tutkusuyla ilgili bir film yaptık. Çok güzel filmler ve yönetmenlerin bulunduğu böyle bir yarışmada en iyi film dâhil, ödüller almak bizi sevindirdi. Biraz farklı bir film yapmaya çalıştık. Açıkçası, bu seçtiğimiz yol, insanları ne kadar etkiler, bilemiyorduk. Ama demek ki farklı işler insanların hoşuna gidebiliyormuş ki jüri böyle bir karar verdi.Filmin hikâyesi nasıl oluştu?Gözlerimde ‘retina dekolmanı’ denilen bir hastalık var. Sağ gözümü lisedeyken büyük oranda kaybetmiştim. Fakat Fransa Lyon’da sinema yapacağım, her şey güzel olacak diye düşünüp okul hayatımı sürdürürken diğer gözümde de aynı hastalık çıkınca, insanın dünyası yıkılıyor. Kör olacağım, evde oturacağım, film izleyemeyeceğim, sinema yapamayacağım diye düşündüm. Böyle olunca, hayallerimi orada bırakıp Türkiye’ye dönmek zorunda kaldım. Gözlerimden dört kez ameliyat oldum. Ameliyat sonrası yüzüstü yatmanız gerekiyor. Ben tekrar tekrar ameliyat olduğum için yaklaşık 80 gün yüzüstü yattım. Filmde bu süreyi 40 güne çektik. O süreçte de kafamda bunları film yapmak vardı. Sonra Hakkı ile konuşup senaryoyu yazdık.‘AİLEME BİRAZ ACI ÇEKTİRDİM’Filmde kendinizi oynuyorsunuz. Başka bir oyuncu düşünmüş müydünüz?İlk başta düşündük. Ama sonradan daha samimi olması gerektiği için başrolde ben oldum, ailem de yer aldı. Rol yapmak değil, oynamamak üzerinden gittik. Bu süreçte, aileme biraz haksızlık ettim. Çünkü oyuncu olmadıkları için, yönetmen olarak onlara biraz sıkıntı çektirmiş olabilirim. Senaryo vermedim onlara; her sahnenin başında “Hani hatırlar mısınız hastaneden geldiğimde şöyle olmuştu, sen ağlamıştın; aynı şeyleri çekeceğiz vs...” diyerek, yaşadıklarını bir daha hatırlatıyor ve acı çekmelerine sebep oluyordum.Filmin güçlü bir mizah dili var. Sizin favoriniz hangi diyaloglar?Dedemle olan diyalogları daha çok sevdim.En çok hangi sahne zorladı sizi?Bir rüya sahnesi var, yatakta sürünüp yapım-cı, oyuncu ve eleştirmenle konuştuğum; o sahnenin çekimleri 22 saat sürdü. O kadar çok tekrar yaptık ve ben o kadar çok süründüm ki, artık dirseklerim kanadı.Sinemanın kendisi özellikle de Yeşilçam, filmin esas oğlanı gibi…Hakkı’yla bizim sinema sevgimiz çok baskın. Belki yaşımız ilerledikçe azalır, bilemiyorum. Lyon’da okuduğum için ilk filmi yapan Lumiere kardeşlere gönderme var, bir taraftan da kör olmakla ilgili Yeşilçam filmlerine…Küçük bir ekiple çalıştınız herhalde?Filmi ailemin evinde çektik. Hikâyenin doğası gereği, küçük bir film yapmak istedik. Küçük, samimi ve derdini 77 dakikada anlatan, lafı dolandırmayan bir film. Böyle bir filmde de çok büyük bir ekip olmazdı. Hem evde, ailemizle çekiliyor; onların rahat etmesi lazım, kalabalık, bağırış çağırış olamazdı. Küçük kamera, küçük ekip; inandığımız insanlar… Gerekirse biraz daha çok çalışıp yorularak ama istediğimiz sonuçları alarak yaptık.Seyirci, filmi ne zaman görebilecek?Vizyon tarihi henüz belli değil. Sinemamızdaki dağıtım sorunu burada yarışan ve ödül alan bütün filmler için geçerli. Umarım biz de, diğer filmler de seyirci karşısına çıkma şansını yakalar.