Çağdaş Türk şiirine 1966 yılında ‘Geceleyin Bir Koşu’ ile katılan İsmet Özel ‘koşusunu’ bıraktığını açıkladı.2007’den bu yana İstiklal Marşı Derneği’nin kurucu başkanı olarak çalışmalarını yürüten Özel, dün derneğin internet sitesinde yaptığı açıklama ile şiiri bıraktığını duyurdu. Özel’in “Bu sayfada gördüğünüz, son şiirimdir.” diye başlayan açıklamasındaki dikkat çekici bölümler şu şekilde: “Bu sayfada gördüğünüz, son şiirimdir. Kaç yılım kaldıysa bundan sonraki ömrümde şiir çalışmalarımı sadece müsvedde dediğim kısmını yayına salmış bulunduğum “Bir Yusuf Masalı” uğraşısına hasredeceğim. (...) Tanzimat’la başlayan bir kültürel fiyaskonun göbeğinde zevkten dört köşeyiz. Türk milletinin şiire nazar atfedecek tıynetine ne oldu? Şairlik yolunu Maarif Vekili’nin oğlu olmanın açtığı Türkiye capcanlı yaşıyor. Bu hayatiyete karşı hayatiyet iddiası beyhudedir. Ölmek en iyisi. (...) Türkiye’nin bugün geldiği değil, getirildiği noktada şiirlerimi okuyabilecek narodnik kalmadı. Dahası hemen herkes bir tür ruh yamukluğunu benimsedi. Onlar şiirlerimi gün ışığına çıktığı ilk günlerden itibaren onlara okuma neş’esi bahşeden ehliyeti (lisansı) zayi etti.” KÜLTÜR-SANAT
Çağdaş Türk şiirine 1966 yılında ‘Geceleyin Bir Koşu’ ile katılan İsmet Özel ‘koşusunu’ bıraktığını açıkladı.2007’den bu yana İstiklal Marşı Derneği’nin kurucu başkanı olarak çalışmalarını yürüten Özel, dün derneğin internet sitesinde yaptığı açıklama ile şiiri bıraktığını duyurdu. Özel’in “Bu sayfada gördüğünüz, son şiirimdir.” diye başlayan açıklamasındaki dikkat çekici bölümler şu şekilde: “Bu sayfada gördüğünüz, son şiirimdir. Kaç yılım kaldıysa bundan sonraki ömrümde şiir çalışmalarımı sadece müsvedde dediğim kısmını yayına salmış bulunduğum “Bir Yusuf Masalı” uğraşısına hasredeceğim. (...) Tanzimat’la başlayan bir kültürel fiyaskonun göbeğinde zevkten dört köşeyiz. Türk milletinin şiire nazar atfedecek tıynetine ne oldu? Şairlik yolunu Maarif Vekili’nin oğlu olmanın açtığı Türkiye capcanlı yaşıyor. Bu hayatiyete karşı hayatiyet iddiası beyhudedir. Ölmek en iyisi. (...) Türkiye’nin bugün geldiği değil, getirildiği noktada şiirlerimi okuyabilecek narodnik kalmadı. Dahası hemen herkes bir tür ruh yamukluğunu benimsedi. Onlar şiirlerimi gün ışığına çıktığı ilk günlerden itibaren onlara okuma neş’esi bahşeden ehliyeti (lisansı) zayi etti.” KÜLTÜR-SANAT